11 februari 2021

​

Hamme, de Belgische klassieke componist Johan Famaey, zal deze maand vier nieuwe pianostukken opnemen, waaronder 'Moon Dreamer'. Zijn volgende album, Time Passenger Shows, komt waarschijnlijk dit najaar uit.

​

'De nieuwe pianostukken volgen hetzelfde patroon als de vorige, ze vertrekken van etudes die zich ontwikkelen tot iets melodisch', legt Famaey uit. 'De vier nieuwe stukken delen de thema's natuur en nacht en mythen en legendes, waaronder de legendes van Selene, Aurora en Medusa voordat ze werd veranderd in een kwaadaardig wezen. Een van de nieuwe stukken, 'Wachten op iemand', is geïnspireerd op het wachten tot een student komt opdagen. Ik had een studie in mijn hoofd en ik wachtte op haar en begon het gewoon te spelen', lachte hij. De andere drie op te nemen stukken heten 'Happy Vibes', 'Moon Dreamer' en 'Verano 2020 Extended', een uitgebreide maar gewijzigde versie van zijn 'Verano 2020'-stuk, dat vorig jaar op zijn Recuerdos EP verscheen.

​

Famaey begon met muziek toen hij nog maar twee jaar oud was en toonde interesse om orgel te spelen zoals zijn vader. Op vierjarige leeftijd leerde zijn vader hem accordeon spelen met pianotoetsen, die iets kleiner is dan een gewone accordeon en twee octaven beslaat. Famaey ging muziek studeren aan de Muziekacademie van Lokeren en behaalde in 2002 zijn masterdiploma aan het Lemmensinstituut in Leuven.

​

Als man die van een uitdaging houdt, besloot hij echter in Leuven te blijven toen hij afstudeerde en Mandarijn ging studeren. Daar ontmoette hij zijn vrouw, die Chinees is, en in de zomer van 2005 verhuisden ze naar Qindgdao in China, een ervaring die hij omschrijft als 'een avontuur'. Terwijl hij daar was, doceerde hij kamermuziek aan het Qingdao University Music Conservatory en de muziekfaculteit aan de Qingdao University for Science and Technology. Hij was ook de kathedraalorganist in Qingdao, voordat hij in 2009 terugkeerde naar België op zoek naar meer werkstabiliteit.

​

'In al mijn werk zit een Chinees element'

​

Sindsdien zijn zijn composities doortrokken van Chinese invloeden: 'De melodie staat voorop, maar nu is er een Chinees element in al mijn werk, het zit in mijn DNA', zei hij. 'De pentatonische harmonieën en melodieën en typische ornamentele elementen. De harmonische progressies zijn zachter, er is een Chinees model voor de cadens.' 

​

Dit wordt het best geïllustreerd door zijn compositie 'Chinese Memories', die voortkwam uit drie eerdere melodieën die hij in China componeerde en die hij later uitbreidde tot een liederencyclus. De liedjes zijn gebaseerd op gedichten uit de Tang- en Song-dynastie en vermengen liederen, opera en filmmuziek.

​

Tijdens de lockdown vorig jaar bracht Famaey Recuerdos ('Memories') uit, een zes-track EP van onderling verbonden maar zeer korte pianostukken, elk variërend van slechts 1-2 minuten lang. 'Ik heb ze geschreven voor mijn studenten hier op de academie in Hamme, zodat ze iets te spelen zouden hebben dat niet al te moeilijk was om te spelen op een moment dat ik ze niet kon zien', zei hij.

​

De EP opent met 'Molinos' ('Windmills') en bouwt op naar het slotnummer. 'Recuerdos' en werd geïnspireerd door een reis naar Spanje die hij maakte toen hij 16 was: 'Het was de eerste keer dat ik ergens heen vloog, ik speelde klarinet in een harmonieorkest. Ik had daar een vriendin en we schreven elkaar een tijdje brieven. De hoes staat symbool voor alle thema's in de liedjes, van de maan tot de nacht en windmolens.'

​

Famaey zegt dat hij vaak 's nachts componeert, dus de tijd heeft een speciale betekenis voor hem. Het windmolenelement is geïnspireerd op de lokale molen van Hamme, The Great Napoleon. De track 'Mira la Luna' ('Look at the moon') is zowel een verwijzing naar zijn liefde voor de maan en planeten als een woordspeling, aangezien de vrouw die het artwork maakte Mira heet, wat ook de naam is. van een beroemde brug in Hamme. Alle nummers op Recuerdos hebben Spaanse titels, behalve 'Morimaru', wat een Keltisch woord is voor de Noordzee en dat over de golven gaat.

​

'Melancholie loopt er als een rode draad doorheen, het is moeilijk te achterhalen waarom'

​

Ik vertel hem dat ik verbaasd ben dat zulke korte stukjes zo emotioneel kunnen zijn om naar te luisteren, naadloos overgaand van vluchtige momenten van euforie naar melancholie, iets dat vooral geldt voor 'Recuerdos', dat voor mij de grootste emotionele klap uitdeelt het EP. 'Het is waar, melancholie loopt als een rode draad door hen heen, het is moeilijk te achterhalen waarom. Ik was heel jong toen ik voor het eerst in aanraking kwam met muziek. Ik voel me aangetrokken tot mineurakkoorden, ze zijn emotioneler, er zit meer spanning in mineurakkoorden.'

​

BRON: In The Bucket-afspeellijst

​

​

​